Buiten is het ruim 30 graden. Niets fijner dus dan een heerlijk koel museum vol kleurrijke zomerbeelden. De vrolijke kleuren van strandgezichten, lommerrijke tuinen, zonnig huiselijk geluk, uitbundig bloeiende bloemenpracht en stads vermaak. Met die beelden viert het Singer Museum de zomer. Al waagt een enkele diehard zich zelfs vandaag in de zinderende Piet Oudolf-tuin van het museum, wij zoeken binnen de koelte van een impressionistische zomer.
Het is Singer op zijn best, met veelal impressionistische schilderijen van rond 1900. Veertig Nederlandse en Belgische schilders zoals Jan Sluijters, Kees van Dongen, Mondriaan, Ferdinand Hart Nibbrig, hoe kun je daar ooit genoeg van krijgen?
We zien huiselijke taferelen, lezend aan de ontbijttafel, theedrinkend onder de beukenboom, spelend in het gras, zoals dat er ruim honderd jaar geleden uitzag.
De natuur ging een steeds grotere rol spelen in het snel industrialiserende leven van een eeuw geleden. De impressionistische kunstenaars – sommigen gegrepen door het pointillisme – geven de kleuren heel anders weer dan hun voorouders.
Alweer paarse bomen, net als bij Van Gogh in zijn laatste weken, alweer net als Hockney.
En dan opeens een Mondriaan, maar niet zoals we hem gewend zijn. Bijna jammer dat hij ooit op die kleurvlakken is overgestapt als je dit ziet.
Dan zijn we opeens één van onze vriendinnen kwijt. We vinden haar terug op een bankje, gebiologeerd starend naar een andere vaas met bloemen. Het schilderij van Jan Sluijters lijkt een bijna hemels licht uit te stralen.
Vanaf begin 20e eeuw wordt het verblijf aan zee steeds populairder, gewoon om uit te waaien, of om de heilzame werking van de zee.
Met de toeristen mee komen ook de schilders naar exotische kusten.
Of naar Scheveningen om Hollandse platbodems in de wind vast te leggen.
In de stad verandert het leven ook, er is steeds meer reclame te zien, moderne transportmiddelen verschijnen en het nachtleven bloeit. Oud en nieuw strijden om een plaats op het toneel.
Anonieme stedelingen lopen Café La Bonne Franquette voorbij. In de 19e eeuw heette deze eeuwenoude kroeg Les Billiards en Bois en kwamen Van Gogh en Renoir er vaak.
Intussen bloeit het uitgaan- en nachtleven, in Parijs maar ook in Nederland. Leo Gestel geeft hier zijn impressie van (waarschijnlijk) Lili Green, een populaire danseres en volgelinge van Isadora Duncan.
Zien en gezien worden in belangrijk gezelschap in de schouwburg.
Een hapje voor het uitgaan? Een souper? Blind date die slecht afloopt?
We zullen het nooit weten.
Liefde voor kleur, t/m 3 september 2023
Singer Museum,
Oude Drift 1, Laren
Wat heb je deze schilderijen mooi vastgelegd en het geeft een mooi tijdsbeeld van de geschiedenis.
Dank weer voor het meekijken
Lieve Froukje,
Wat een voorrecht om door jou rondgeleid te worden door de tentoonstelling in het Singer Museum. Het is knap hoe jij de essentie samenvat in jouw verslag.
Heel veel dank en liefs,
Luc