Ooit was het een herenhuis, een hotel, een rechtbank en een gemeentehuis. Maar nu is het vroegere rentmeestershuis van kasteel Twickel een thuis voor de kunstcollectie van de Twentse ondernemer Geert Steinmeijer. Die smaak is breed: Haagse school, hedendaagse Duitse kunst, Amerikaans, Vietnamees, zijn smaak blijft zich ontwikkelen. Wij komen voor Beeldenhonger, schilderijen van de Neue Wilde en Neue Leipziger Schule, een kunststroming die in de zeventiger jaren ontstond. Te zien in een monumentaal huis met schitterende tuin in Delden.
Ik heb in Delden afgesproken met twee geboren Twentenaren. Zij groeiden hier op als volbloed Tukkers, gingen naar het Twickelcollege en aten de beroemde ijsjes van Van der Poel. Uit die tijd kennen ze eigenaar Geert Steinmeijer – die helaas zelf met vakantie is.
We verzamelen in de tuin met fraaie waterpartijen, een schaduwrijk terras en veel buitenkunst. Achterin, aan de overkant van de vijver, prijkt een kunstwerk dat al van verre beelden oproept van sterke leiders en despoten.
Dat blijkt te kloppen, het is werk van de Chinese kunstenaar Sui Jianguo (1956), bekend om zijn kritiek op onderdrukking in het moderne China.
We gaan naar binnen in het vroegere rentmeesterhuis, een pand uit 1726. Hier kwamen tot 1993 nog de pachters van Kasteel Twickel hun pacht betalen. Er hangt een uitnodigende, prettige sfeer die niet echt aan een museum doet denken, zelfs niet aan een huismuseum. Wat het precies is? Mijn Tukkerse vrienden helpen me: Geert Steinmeijer was bevriend met Jan des Bouvries, en die… Het kwartje klettert naar beneden: zwart witte vloeren, rode bankjes in het restaurant, veel glanzend wit. Say no more.
De benedenverdieping is gewijd aan de Duitse Neue Wilden en de Neue Leizpiger Schule. In zowel Oost- als West-Duitsland keerde – los van elkaar – vanaf eind jaren 70 de autonome figuratie terug. Hier zijn ze grensoverschrijdend te zien, schilderijen over verlangen naar die Heimat, naar vroeger en veiligheid en hoe dat te rijmen met heden, met de toekomst.
Natuurlijk is de bekende Neo Rauch van de Neue Leiziger Schuhle te zien. En zijn vrouw Rosa Loy, die gerekend wordt tot de Nieuwe Vrouwelijkheid en de neoromantiek.
Er zijn opvallend veel doeken van Rainer Fetting, misschien een favoriet van Steinmeijer?
De West-Duitse expressieve Rainer Fetting is inmiddels een van de beroemdste schilders van Duitsland.
Op de bovenetage gaat de tentoonstelling Beeldenhonger verder, maar er is ook een forse greep te zien uit de enorm veelzijdige verzameling van de oprichter, van Haagse School tot Vietnamese moderne kunst. Ondernemer Steinmeijer reisde veel voor zijn werk, ook naar Z.O-Azië en zijn collectie weerspiegelt dat.
Sommige schilderijen zijn van heel recente datum, lang na de Wende. Zoals deze van Ruckhäberle. Kubistisch figuratief en kleurrijk met een vleugje pop-art. Hij studeerde met een beurs van de Walt Disney Character Animation Fund, en dat levert heel ander werk op.
‘En dan komen we in de zaal met de harde kern van de verzameling, daar hangt een heel andere sfeer en we krijgen een goede indruk hoe de collectie begon en uitgroeide.
Geert Steinmeijer: ‘Kunst verzamelen is levensgevaarlijk. Ik koop wat ik mooi vind; wat me raakt. Dan zit je altijd goed’.
‘Verzamelen is kleur bekennen’ lezen we in deze zaal vol 19e eeuwse en religieuze kunst.
Van deze prachtige Mesdag en aardig wat religieuze kunst is het een flinke stap naar de volgende zaal vol abstracte kunst.
Maar de grootste overgang moet nog komen: die van abstracte kunst naar moderne kunst uit Vietnam. Bijzonder kleurrijk werk, mede door het gebruik van lakverf. We zien er de overweldigende natuur in terug, maar ook de pijnlijke geschiedenis, zoals op dit schilderij waar overal tussen de dorpelingen soldaten met geweren lopen.
Maar ook dit is moderne kunst uit Vietnam.
Het was een verrassend bezoek aan een museum dat het goede Twentse leven volop uitstraalt. Met dank aan de Twentenaren die me hierop attent maakten, nemen we afscheid van het mooie Delden.
Lieve Froukje, heel veel dank voor de interessante rondleiding door No Hero. Ik heb weer genoten van jouw persoonlijke kijk op deze Twentse tentoonstelling. Liefs, Luc