Amsterdam heeft Cruyff. Lissabon heeft Amalia Rodrigues, een volksheldin nog populairder dan Eusebio. Zij beleefde haar grootste roem 40 tot 50 jaar geleden, toen zij de ‘fado’ wereldberoemd maakte. Haar geest en haar stem leven voort in de Portugese hoofdstad.
‘Anderen zingen fado, Amalia is fado ‘ vertellen ze ons bij haar huis.
‘Bom dia’
We hebben het vaker gezegd, maar in Amalia’s huis is de sfeer echt alsof ze zo kan binnenkomen. In de keuken fladdert haar papegaai Chico, hij krast ons ‘bom dia’ toe. Chico is 28 jaar en heeft Amalia in deze keuken nog thee zien zetten.
In de hal hangen prachtige grote schilderijen van Amalia. Onze gids Isabella vertelt dat Amalia ruim 40 jaar in dit huis gewoond heeft, met haar man Cesar. Ze neemt ons mee naar de warme, comfortabele woonkamer die onveranderd is sinds 1999. Net als de hal heeft de woonkamer een lambrisering van antieke blauw-witte tegels die net als het huis honderden jaren oud zijn.
Overal liggen gitaren en er staat een vleugel voor het raam. Hier woonden Amalia en haar man Cesar, maar het was er ook een komen en gaan van vrienden en familie, musici, kostuummakers en zakenrelaties. Hier repeteerde Amalia met haar musici en schreven ze nieuwe muziek. Amalia bespeelde. zelf geen instrument en kon geen muziek lezen.
Als echte familiemensen ontvingen Amalia en Cesar natuurlijk vaak eters in deze elegante, gezellige eetkamer.
De goudkleurige slaapkamer staat bomvol met altaartjes en heiligenbeelden, stille getuigen van Amalia’s religiositeit. Aangrenzend aan de slaapkamer zijn diverse walk-in-closets, tot de nok toe gevuld met hooggehakte schoenen (toen al Prada), kleurige gewaden die ze liet maken en een berg ‘costume jewellery’, allemaal bestemd voor haar optredens. Er is zelfs een klein kamertje waar haar kostuummaakster werkte aan nieuwe creaties, gemaakt van stoffen die Amalia van over de hele wereld meenam.
Achter het huis is een grote lommerrijke tuin, waar bezoekers kunnen koffie drinken (en in de zomer naar fadoconcerten kunnen luisteren.
Amalia Rodrigues (1920-1999)
Amalia werd (waarschijnlijk) geboren op 23 juli 1920 in Lissabon. Haar vader, een musicus, trok naar Lissabon om daar geld te verdienen. Toen dat niet lukte, ging hij terug naar zijn bergdorp, maar hij liet Amalia in Lissabon achter bij haar grootmoeder. Meer dan lagere school heeft ze nooit gehad, ze moest helpen de kost te verdienen met de verkoop van fruit in de arme havenwijk Alcantara.
In deze wijk ontstond eeuwen geleden de fado, de heimwee-liederen van Portugese zeelui. Het greep Amalia meteen en ze won in 1938 een fado-wedstrijd. Het begin van haar carrière die haar uiteindelijk de hele wereld over zou voeren, naar Carnegie Hall, l’Olympia in Parijs en zelfs naar het witte doek. Ze werd de koningin van de fado (een tot die tijd onbekende volksmuziek) en kon voortaan voor haar hele familie zorgen.
Amalia’s sterrenstatus was ongeëvenaard, ze won ontelbare internationale prijzen en decoraties en ontmoette alle beroemdheden van haar tijd. Natuurlijk waren er roddels, over verhoudingen met Prins Bernhard, of met de afgezette Italiaanse koning die in Estoril woonde. Maar ze was 36 jaar getrouwd met Cesar Seabra, een ingenieur, tot zijn dood in 1997. Ze konden geen kinderen krijgen. Ze stierf ze op 6 oktober 1999. Maar haar legende blijft springlevend.
Wie kent het niet: luister naar una casa portuguese:
