Wat deden we toen de musea gesloten waren? Ik trok een van mijn favoriete kunstboeken opnieuw uit de kast: ‘Dat kan mijn kleine zusje ook,’ van de Britse kunstkenner Will Gompertz. Hij lijkt een beetje op wijlen Pierre Janssen want hij vertelt net zo inspirerend en hij weet waarover hij praat. Zijn uitleg over waarom moderne kunst kunst is, leest als een trein, want hij houdt zich niet bezig met artistiek ongrijpbare kunstprietpraat,
Van Duchamp tot Banksy
Moderne kunst begint bij Gompertz ruim 100 jaar geleden, bij Marcel Duchamp die een urinoir als kunstwerk presenteert in 1917. Voortaan geldt: waarom zou kunst mooi moeten zijn, of uniek? Of waarheidsgetrouw? Het belangrijkste is het idee, het concept, datgene wat de kunstenaar wil zeggen. Wat dat ook moge zijn.
Vanaf Duchamp gaat het via bekende impressionisten, kubisten en constructivisten naar Dada en surrealisten. Gelardeerd met de nodige anekdotes over beroemde impressionisten in de kroeg, of een diner bij Picasso trekt Gompertz de lijn van Duchamps concept door via popart naar de grote namen van nu zoals Jeff Koons, Ai Wei Wei, Abramovic, Tracey Emin of Banksy. Een haai in een tank of een hiphoppende rat. Het is het idee dat telt. Niet dat ik nu alle moderne kunst begrijp, zelfs niet na de uitleg van deze enthousiaste kunstpaus. Maar het is een begin.
Will Gompertz
‘Musea should be disruptive, funny, enterprising, challenging, breaking rules, angry. It should help visitors find parts of themselves they didn’t know they had.’
Will Gompertz (1965) was ruim tien jaar kunstredacteur bij de BBC en hij schreef over kunst in The Times en The Guardian en werkte bij de Tate Gallery. Sinds 2021 is hij Director of Arts and Learning van het Barbican Centre.
Probeer maar eens niet enthousiast te worden als Gompertz vertelt over kunst en creativiteit in het Louvre (2017)
Dat Kan Mijn Kleine Zusje Ook Will Gompertz (Meulenhoff).
Engelse titel: What Are You Looking At
