Burgemeestersvrouw Paulina werd jong weduwe. Ruim veertig jaar woonde ze alleen in haar statige patriciërshuis, omringd door haar schatten en twee dienstbodes. Haar kostbare serviezen, Chinees porselein, zilver en meubels én het huis zelf zijn sinds haar overlijden in 1923 onveranderd. De sfeer is er nog altijd gezellig, speels en soms zelfs licht, ondanks de zware kostbare kleden en gordijnen.

Paulina Maria Bisdom, vrouwe van Vliet en Willige Langerak (1840 – 1923) werd geboren als burgemeestersdochter in Haastrecht, waar haar familie al vier generaties burgemeesters had geleverd.

Ze trouwde in 1869 in met marine-officier Johan Jacob le Fèvre de Montigny (1840-1881). Het huis dat nu museum is, liet vader Marcellus Bisdom van Vliet bouwen met de bedoeling daar samen met Paulina en Johan te gaan wonen. Maar hij overleed voordat het huis af was in 1877. Dochter Paulina (enig kind) mocht hem niet opvolgen als vijfde generatie burgemeester. Dus werd haar echtgenoot Johan gevraagd het ambt over te nemen in 1878.

Heel lang heeft Paulina niet burgemeestersvrouw mogen zijn, haar man Johan overleed al in 1881. Paulina was toen 41 en kinderloos.

Ze bleef alleen – met een gezelschapsdame – achter in het grote 19e eeuwse patriciërshuis, waar ze zich vooral wijdde aan haar verzamelingen en goede werken voor de kerk en vele buurtactiviteiten. Daarnaast beheerde ze haar bezittingen zoals huizen, boomgaarden, boerderijen en dergelijke. Haar verzamelwoede is in elke kamer en gang van het huis zichtbaar. Onder de verschillende Japanse, Chinese en Europese serviezen (soms 300-delig) bevindt zich ook een zwart rouwservies.

In de achterkamer zijn sommige serviezen in prachtige servieskasten uitgestald, het is er een walhalla voor serviezenverzamelaars.



Maar daar bleef het niet bij, Paulina was ook dol op kristal en zilver, ook daar had ze speciale kasten voor.

Afgelopen jaren is het hele huis minutieus gerestaureerd zodat de tapijten, gordijnen, behang, bekleding en de meubels fris en en bijna nieuw ogen. Rond de deuren zwierige gordijnen tegen de tocht, schitterend behang op de muren en op de vloer kleurrijk tapijt uit Deventer.

Op de bovenverdieping staat natuurlijk een hemelbed klaar in de slaapkamer.

Ook op deze verdieping komen we op veel plekken Paulina’s verzamelwoede tegen: schilderijtjes, foto’s, aardewerk, zilver, allemaal smaakvol gegroepeerd tot op de overloop.


De grote verrassing op deze etage is de garderobekamer, waar we de sprookjesjurken van Paulina in volle glorie mogen bewonderen. Met als bonus een portret van Paulina van de hand van Thérèse Schwartze, schilderes van de elite van weleer.



Alles wat er staat in huis is afkomstig van Paulina, zo heeft zij dat bij testament bepaald. ‘Er mogen dus geen andere schilderijen, borden of keukengerei uit die tijd toegevoegd worden, daar ziet de stichting streng op toe’ vertelt de gids die zelf voormalig antiquair is en dus het glimmende antieke meubilair zeker op waarde weet te schatten.


Met weemoed nemen we afscheid na een blik op de achtertuin die grenst aan de IJssel. Daar staat een eeuwenoude beuk uit 1692. Helaas is hij ziek en zal hij geen nieuwe takken meer krijgen. Maar hopelijk blijft hij wel daar aan de rivier de wacht houden.

We weten het zeker: hier zouden we best willen wonen in dit huis dat ons zo warm verwelkomt.

Museum Paulina Bisdom van Vliet
Hoogstraat 164-166, Haastrecht
https://bisdomvanvliet.nl
