Een zondag bij de Mesdagjes

Het was een heerlijke zondagmiddag in het oude woonhuis van schildersechtpaar H.W. en Sientje Mesdag. Het huismuseum ‘De Mesdagcollectie’ is groter dan we van een huismuseum verwachten, dat komt doordat ze een museum ernaast lieten bouwen. Voor hun eigen werk en hun omvangrijke collectie. Want verzamelen, dat konden H.W. en Sientje minstens zo goed als schilderen.

Herman Willem (H.W.) Mesdag kennen we natuurlijk vooral van zijn liefde voor de zee, die hij onophoudelijk schilderde in alle glorie, in alle verschijningsvormen.

Zijn vrouw Sientje schilderde vooral portretten en landschappen en zij werkte uitgebreid mee aan het schilderen van het beroemde Panorama Mesdag (ze staat er zelfs op afgebeeld – schilderend onder een parasol).
Sientje schilderde een portret van haar eigen H.W., hier 73 jaar oud is.

Hendrik Willem Mesdag (1831-1915) kwam ter wereld als zoon van Groningse ondernemer, kunstverzamelaar en amateurschilder Klaas Mesdag en Johnanna Wilhelmina van Giffen. H.W. werkte 16 jaar in het familiebedrijf, maar tekende en schilderde daarnaast. Toen hij en zijn Sientje forse erfenissen kregen, konden ze zich verder aan schilderen en verzamelen wijden. Ze waren toen halverwege de dertig.

Sientje Mesdag- van Houten (1834-1909) werd geboren als dochter van de Groningse houthandelaar Derk van Houten en Barbara Meihuizen. Zij trouwde in 1856 met Hendrik Willem Mesdag, die net als zijzelf uit een bemiddelde, kunstminnende familie kwam. Het portret van Sientje, die hier 72 jaar is, werd geschilderd door een andere Haagse School grootheid: Jozef Israëls.

Dankzij erfenissen hadden Herman Willem en Sientje de middelen om een kunstverzameling aan te leggen. Ze koesterden een grote voorliefde voor hun tijdgenoten van de Haagse School en de Franse Barbizon-schilders. Aziatische kunst – in hun tijd erg in de mode – en keramiek van Theo Colenbrander konden ze trouwens ook moeilijk weerstaan. In de gobelinzaal staat een deel van de collectie Japanse en Chinese vazen, bronzen en offerketels.

Twee grote Japanse kraanvogels sieren de vensterbanken.

De enorme wandtapijten zijn 17e eeuwse gobelins, oorspronkelijk uit Delft.

De gobelinzaal kijkt uit op de de tuin en het Vredespaleis.

We vergeten bijna dat we in het vroegere huis van Herman Willem en Sientje van Mesdag zijn. Het huiselijke is er wel een beetje af, al doen sommige delen nog aan een huis denken, als we onze fantasie gebruiken.

Al tijdens hun leven lieten H.W. en Sientje een museum aan hun huis vast bouwen. Een prachtig ouderwets museum, met fluwelen rustbanken in het midden dat doet denken aan Nederlandse oudste museum van Pieter Teylers.

We ontdekken op onverwachte plekken ware juweeltjes, zoals een schilderij van Laura Theresa Alma Tadema-Epps. Eigenlijk mooier dan de academische, klassieke werken van haar beroemde man Lourens Alma Tadema, vinden wij stiekem.

Verzamelen zat de Mesdagjes echt in de genen. Ze hadden een goed oog voor keramiek en waren dol op het werk van Theo Colenbrander (1841-1930), van huis uit architect plateelschilder, ontwerper.